Lustro

Cały czas nurtuje mnie jeden temat, nie dając mi spokoju… Napisałam jakiś czas temu, że jesteśmy dla siebie lustrami i tak naprawdę, jeśli zrobimy porządek ze sobą, lustro (czyli np. nasz partner) musi nam to uzewnętrznić poprzez zmianę siebie, poprzez zupełnie inne traktowanie nas. Mam to szczęście, że mój mąż zawsze bardzo dużo pracował nad sobą i mimo wielu problemów jakie mieliśmy ze sobą, zawsze było tak, że obie strony CHCIAŁY coś w sobie zmienić, coś poprawić. Nie daje mi spokoju myśl, że może być jednak taka sytuacja, w której my robimy wszystko co w naszej mocy, przerabiamy wszystkie nasze wzorce, blokady, schematy, jesteśmy pełni zrozumienia i miłości, a ta druga osoba, to nasze lustro ni w ząb nie chce nam tego pokazać. Mówiąc prościej, traktuje nas cały czas tak samo, poniża, obwinia, krytykuje, itd. Co wtedy ? Czy wiecznie mamy myśleć, że to z nami jest coś nie tak ? Czy zdamy sobie wreszcie sprawę, że zrobiliśmy wszystko, co mieliśmy zrobić i to tylko to nasze lustro jest uparte jak muł i chce cały czas tkwić w starych schematach i zachowaniach, cały czas tkwi w świecie przeciwieństw. I czuję, że teraz coraz częściej będzie pojawiała się sytuacja, kiedy lustro będzie działało tylko w jedną stronę… tzn. to tylko my będziemy pokazywać ludziom co mają w sobie jeszcze do przerobienia, po czym z miłością będziemy dawali im wolność wyboru… albo zrozumieją lekcję i dalej będziemy iść ramię w ramię, albo odpadną od nas, bo uparcie będą się trzymać swoich ciężkich energii, bo tego jeszcze potrzebują, bo nie są jeszcze gotowi… bo tak naprawdę mają do tego święte prawo. Tak samo my mamy prawo, traktując siebie z szacunkiem i miłością, odejść od nich by mogli w pełni doświadczyć swoich lekcji. Zatem, jeśli na nasz związek, na wszystko co nas spotyka potrafimy popatrzeć z wyższego poziomu, z poziomu naszej Istoty, naszego Ducha, nikogo nie obwiniając, rozumiejąc zależności, przyczyny i skutki… wtedy możemy powiedzieć, wtedy MOŻEMY BYĆ PEWNI, że nie potrzebujemy już luster w postaci innych ludzi… to my stajemy się lustrem dla nich.